ابدال (تصوف)
| بخشی از مجموعهٔ مقاله‌های |
| دین در ایران |
|---|
| مذاهب |
| مرتبط |
| دیگر |
| کتاب‌ها |
| جدول |
ابدال، جمع بدل (جایگزین) و در عرف صوفیه بر جمعی می‌گویند که صفات نکوهیده را به صفات پسندیده تبدیل کرده‌اند.[۱]
داود قیصری[ویرایش]
ابدال کسانی هستند که به واسطه عاری شدن از قیود مادی و رفع حجاب ظلمت ماده می‌توانند به اشکال و صور مختلف نمودار شوند و آنان واصل به حق اند و جزو روحانیات محض شده‌اند.[۲]
نیکو کاران[ویرایش]
در نظر قدما، أَبْدال (به فتح اول) طایفه ای از نیکو کاران بودند که خداوند زمین را توسط آنان به پا داشته‌است.
سبب پنهان شدن ابدال از چشم مردمان آن است که ایشان تاب دیدن علماء زمان که در حقیقت، جهال و نزد خود و عوام علماء اند ندارند.[۳][۴][۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ صدر المتالهین، کسر الاصنام الجاهلیة، بنیاد حکمت صدرا - تهران، چاپ: اول، ۱۳۸۱ ه. ش
- ↑ قیصری، شرح فصوص الحکم، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۶
- ↑ صدر المتالهین، رساله سه اصل، دانشگاه علوم معقول و منقول تهران - تهران، چاپ: -، ۱۳۴۰ ه.ش جلد ۳ صفحهٔ ۵۲
- ↑ جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶
- ↑ سید جعفر سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، انتشارات دانشگاه تهران - تهران، چاپ: سوم، ۱۳۷۳ ه. ش
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
